Książka ta opowiada o błędnym traktowaniu potęgi, wymyślonej niegdyś jako skrótowy zapis wielokrotnego mnożenia liczby „a” przez siebie, przedstawiając to wielokrotne namnażanie w postaci wykładnika potęgi „n” oznaczającego ilość powtórzeń namnażania, zapisując całość jako an. Sposób wielce wygodny i zrozumiały w stosowaniu. Wszystko to związane z potęgą miało historycznie miejsce, gdy „a” było dodatnie, zanim odkryto istnienie liczb ujemnych, o czym pierwsze wzmianki pojawiły się w Chinach w II wieku p.n.e. Liczby ujemne opisują procesy przebiegające w odwrotnym kierunku niż te opisywane przez liczby dodatnie – narastają na lewo od zera osi liczbowej. Na większą skalę upowszechniły się one stosunkowo późno bo dopiero w Średniowieczu w epoce feudalizmu, za sprawą rozwoju kupiectwa i rozliczeń kupieckich jako niedobór wagi lub zadłużenie. Gdy to potęgowanie zaczęto stosować na liczbach ujemnych według mechanizmu jak dla liczb dodatnich pojawiło się wiele sprzeczności za sprawą tego, że minus ma właściwość zmieniania znaku wymnażanej liczby na przeciwny. Spowodowało to konieczność okrojenia dziedziny potęgowania, by te sprzeczności znalazły się poza nią samą. Konsekwencje nierozumienia potęgowania liczb ujemnych i co z nich wynika znajdzie Czytelnik w dalszej części tej książki.

Z przedstawionych wcześniej przykładów można wyciągnąć wniosek – z potęgą klasyczną w zakresie liczb ujemnych w ogólności a szczególnie z parzystymi potęgami liczb ujemnych jest coś nie w porządku. Przykłady pokazują, że otrzymywane wyniki w celu uzyskania ich prawdziwości z potęgowania parzystego liczb ujemnych należało by pomnożyć przez (-1). Znaczyło by to, że potęgi liczb ujemnych muszą być zawsze liczbami ujemnymi. To, co dotąd przedstawiono daje pewność, że potęga klasyczna jest nieprawdziwa wówczas gdy liczby ujemne mają wykładniki potęgi parzyste. W celu potwierdzenia tej nieprawdziwości należałoby znaleźć jakiś alternatywny sposób przedstawiania potęgi, różny od przedstawiania jej w postaci mnożenia. Najlepiej by było gdyby to był sposób jej przedstawiania w postaci dodawania i odejmowania czyli forma działań pierwotnych. Udało się takie formy znaleźć . Pokażę z pośród kilku dwa sposoby wyrażania potęgi w formie dodawania i odejmowania. Oparte są one na szeregach liczbowych.