Janusz Wiesław Budnik – dorastał w Kornelinie, niewielkiej, podsochaczewskiej wiosce, a obecnie mieszka z rodziną w Sochaczewie. Na co dzień pracuje w fabryce czekolady, ale jego prawdziwą pasją nie są słodycze, a utrwalanie w poetyckiej formie obrazu otaczającego świata. Mówi, że w każdej rzeczy można odnaleźć tę miłą dla nas odrobinę. Zimą uwielbia mroźne, słoneczne poranki, grubą warstwę świeżego puchu i szron na szybach, wiosną – niepowtarzalny widok świeżych listków na drzewach, okrytych mgiełką w różnych odcieniach zieleni, latem – dojrzewające zboża, poprzetykane makiem, chabrami i kąkolem, burze z piorunami i zapach deszczu. Jesień to dla niego mieniące się w słońcu barwy i słota, która jak nic innego skłania do zadumy i rozmyślań. Oprócz tego lubi szum morza o każdej porze roku i samotne wędrówki po górach.

Do napisania „Zapachu bzu” zainspirowało go wesele chrześniaka w maju tego roku, odbywające się w domu otoczonym pachnącymi krzakami bzu oraz trwające właśnie święto studentów – juwenalia. Jako człowiek dojrzały, ale młody duchem, autor prezentuje swoje przemyślenia, które są bardziej wierszowaną powieścią, niż klasyczną poezją. Dotyka w nich tematów, które dotyczą każdego z nas i w których każdy może odnaleźć część siebie.