Niezwykłe losy Wiktora, bohatera książki Wszystko, co było – jest, splatają się z dziejami powojennej Polski. Wydawać by się mogło, że po dzieciństwie spędzonym na Syberii nic gorszego nie może go już spotkać, a jednak zły los jakby się na niego uwziął. Ojca, który zginął w Katyniu, Wiktor zupełnie nie pamięta, teraz zaś umiera także jego matka i chłopiec trafia do domu dziecka. Na szczęście spotyka tam mądrych opiekunów, którzy potrafią stać się dla swoich wychowanków prawdziwą życiową busolą. A gdy jeszcze zyska oddanego przyjaciela, Jarka, wydaje się, że teraz może się już mierzyć z całym światem. Towarzyszymy Wiktorowi w pierwszych trudnych chwilach w domu dziecka, poznajemy dole i niedole sieroctwa, odkrywamy zamiłowanie do matematyki, jesteśmy świadkami narodzin pierwszej fascynacji płcią przeciwną i pierwszej miłości, przygotowujemy się z nim do matury, a później zaczynamy studia, na których czekają nowe miłości i miłostki i nowe wyzwania. Wiktor próbuje odnaleźć swoje miejsce w życiu, a jednocześnie pozostać wierny ideałom, które wpoiła mu matka, co okazuje się wcale niełatwe. Przecież to czasy kultu Stalina, późniejsza zaś nadzieja na przełom, którego miał dokonać Gomułka, okazuje się boleśnie złudna. Na szczęście istnieje świat, w którym można odnaleźć prawdę i prawość – świat książek. Początkowo wzorem staje się dla Wiktora baśniowy książę Gotfryd, w późniejszych latach dołącza do niego Mały Książę i inni bohaterowie Saint-Exupéry’ego. Z nimi łatwiej mierzyć się z ciosami, które nieuchronnie szykuje życie. Barwna opowieść o dorastaniu w tych niełatwych powojennych czasach uwodzi swoją prawdziwością. Opisy intrygujących przygód bohatera przeplatają się z równie ciekawymi spostrzeżeniami i przemyśleniami. Autor zabiera nas w podróż do przeszłości, z całym jej bogactwem szczegółów. Warto skorzystać z tego zaproszenia, by odkryć świat niby znany, a jednak całkiem nieznany i przekonać się, co znaczy miłość, przyjaźń i poświęcenie.