Nie jesteś sosną z tamtych lasów
Nie szumisz dumnie wśród wielu twych sióstr
Nie strzelasz prosto do nieba wysoko
I nigdy nie będziesz podobna do nich

STACJA PKP

W pamięci mam paletę barw
Tych wszystkich spotkań niespodzianek
Tutaj zaczynają się przygody
Które nigdzie się nie zdarzają

Pamiętam Zatokę dogłębnie
Płociczno łódka na jeziorze i księżyc pyzaty
Grzyby ryby kociaki
Posagi przerzucane przez płot do sąsiada
Prywatki i zabawy
Czas podlotka panienki

Zerwij z drzewa ostatnie jabłko
I przypomnij miniony czas
Jak chodziliście gromadą na wiśnie
Na truskawki i groch w dawnych dniach

Różne widoki były w mym życiu
Różne okna i domy też
Lecz nie zginęłam
Jestem Panie
Dzięki Twej Woli ciągle trwam

Tak bardzo bliski jest ten widok
Las i jeziora srebrny blask
I złote liście pod stopami
Październik w jesień wprowadza nas

Odnajdziesz mnie w płatkach kwiatów
Zieloności traw zapachu lasu
Mały pyłek w kosmosie
Motyl mej duszy błąka się nad brzegami Kamiennego Brodu
Odnajdując ciszę Bożego Pola
Strażnik wiecznego snu

Dom rodzinny zawsze drewniany
Ścieżki wiodą mnie miedzami do Janówki
Niosę koszyczek ze święconką
Błądzę by wrócić do drewnianego domku w Biernatkach
Słyszę głos kołatek
Zające uciekają spłoszone

Potem przyjdzie czas na zdjęcia
Jakiś filmik co w duszy gra
I podjąć poważne decyzje
Na ten bliższy i dalszy czas
Czy to będzie ostatnie okno
Które zamknę ostatni raz?

Wrócę do ciebie me miasto kochane
Gdy zieleń rozrzuci swój płaszcz
Na moście przystanę
Zamyślę się chwilę
Raz jeszcze przypomnę ten czas