Rzadko się spieszę
Czasem się czeszę
Myślami grzeszę
Nic już nie wskrzeszę
Lecz głupkowato
Życiem się cieszę.

Czyżbym był już na prawdę na tyle zmęczony,
że coraz częściej jedynie odcinam kupony?!

Często trudna decyzja uwalnia od zgryzot
A miłość, kiedyś żywa zmienia się w epizod.

Dobrze spojrzeć jest w lustro krytycznie
Gdy się czujesz tak ślicznie, lirycznie.
Zadaj sobie wtedy pytanie sceptycznie,
Czy aby nie żyjesz zbyt teoretycznie.

Nie piję wódki, nie lubię ciastek.
Lecz wprost uwielbiam, damski pierwiastek.

Bez marzeń
Życie byłoby jak spacer
Przez bezkresny step
Od kołyski do trumny.

Przyjaciel pozostaje nim na całe życie.
Reszta to bliżsi lub dalsi znajomi.
Przyjaźń nie boi się szczerości
I nie zna pojęcia obrazy.

Jakość uczucia miłości
Zależy od stopnia wzajemności.
Oddania, szczerości
I łagodnej wyrozumiałości.

Przyjaciel nie strofuje i nie poucza,
Ma po prostu pełne zaufanie i wie,
Że w razie wątpliwości
Sam spytam go o radę.

Rzadko się spieszę
Czasem się czeszę
Myślami grzeszę
Nic już nie wskrzeszę
Lecz głupkowato
Życiem się cieszę.

Można łatwo uniknąć ofiar i wyrzeczeń,
Gdy się przy wspólnym ogniu piecze własną pieczeń.

Nie boli krytyka
Nie cieszy podarek
Gdy zamiast serca tyka
Szwajcarski zegarek.

Ileż nam w życiu zmienia,
W Jej oku, błysk zrozumienia.

Wolę ufając,
Rozczarować się sto razy,
Niż nieufnie przegapić
Życiową szansę.

Bez marzeń
Życie byłoby jak spacer
Przez bezkresny step
Od kołyski do trumny.

Zdarzają się chwile kiedy drobiazg,
Uśmiech, dotyk lub słowo,
Leczy spuchniętą z urojenia głowę.

Jakże często dogmatyczna wiara
w niezmienność reguł,
Zamienia się w ostre odłamki szkła,
podcinającego żyły przyszłości.