(...) mimo trudów wojny, niebezpieczeństw stalinowskich nakazów, częstych przeszukań domów, coraz to nowych, niezrozumiałych i nielogicznych obowiązków nakładanych przez sowieckich komisarzy, ówczesne życie w maleńkiej Kubajówce jawi się niczym cudowny sen, pełen ciepła bijącego z zapiecka, zapachu świeżo upieczonego chleba i furkotu kołowrotków przędących jakby nigdy nic lniane płótno. Wspomnienia Władysława Kaczorowskiego to tęsknota za światem dawno minionym, za prostotą życia blisko natury i w zgodzie z nią. A nade wszystko piękna pieśń miłości i wdzięczności na cześć dzielnej babci Praskowii.