Nie powiem
Nie wiem
Czy świat mi drogę wskaże
Wiem jedno
Cierpliwość moim drogowskazem

Na koniku drewnianym
Dziewczynka się bujała
Czas galopem popędzał
Ta kobietą się stała
Mały konik bujany
Dziś jest ciepłym wspomnieniem
Czas zwolnił do stępa
Ona również? Nie wiem…

Jeszcze nie wiem
Czy coś napiszę
Po co pleść po próżnicy
Usiądę nad pustą kartą
Niechaj sobie pomilczy

Między ustami
Między słowami
Cisza
Wybacz więc moim wargom
I myśli nie czytaj
Właśnie kosztuję życia

Smak twoich słów
Pieści mnie znów
I zaprasza do długiej rozmowy
Słodki dialog nasz trwa
Mówisz ty
Mówię ja
Chwila ciszy
Oto wątek zmysłowy...

Nie widziałam cię już od tygodnia
To nic
Chodzę w wytartych spodniach
I noszę w kratę koszule
Te zmiętoszone tak czule

Nie widziałam cię przez dni kilka
I nic
Chodzę do pracy w szpilkach
Zapach twój w moich włosach
Słońca, siana i owsa

Nie widziałam cię już od tygodnia
I co?
Można przeżyć bez siodła...

Wrzosami
Jesień zaczynam
Ustami
W kolorze wina
Boli
Odejście lata
Niepokój
Przywodzi zima

W głębi twoich oczu
Utonęłam
Nie ratuj mnie, proszę
Nie trzeba
Właśnie trafiłam do nieba

Święty Mikołaj zagościł tej nocy
Przyniosł mi prezenty
Nieco mnie zaskoczył
Bo nie byt taki święty

Opowiem ci zatem niedbale
Choć pięknie chcę mówić lub wcale
A zatem opowiem ze skruchą
Jak w tajemnicy, na ucho
I zrobisz z tym, co tylko zechcesz
A ja to przełożę na wiersze

Nie wiem
Nie znam się
Zarobiona jestem
Trzymam za zębami
Język
Słowa
Wiersze

Chemia nie boli
Smakuje
Jest taka słodka
I mdła
Po ciele czerwienią rozpływa
I truje
Niszczy każdego dnia
…
Oddech ucieka
A ja?
Ja jestem tu
Tu i teraz

Przeszukałam szuflady
Szafki przetrząsnęłam wszystkie
Spod łóżka wymiotłam kurzu zbitki
Spokoju nie znalazłam
Nigdzie

Szczęście
Nie dostałam go w prezencie
Szczęściem dzielę się na szczęście
I dostrzegam je w drobiazgach
Dobrym słowie
Czułym geście

Nie potknęłam się o szczęście
A troskliwie
I wręcz dbale
Je wypracowałam całe!

Dziś mi się przyśnił
Świat kwitnącej wiśni
Wiatr pośród kwiatów pląsał
Łapał płatki
I strącał
A choć sen czas umilił
Wymownie wybrzmiała
Ulotność chwili

Gubię klucze, telefon
I rękawiczki
Gubię z koszuli
Małe guziczki
Gubię myśli

I słowa
Istotę bycia
Gubię po prostu
Cały sens życia

Nie widziałam cię już od tygodnia
To nic
Chodzę w wytartych spodniach
I noszę w kratę koszule
Te zmiętoszone tak czule

Nie widziałam cię przez dni kilka
I nic
Chodzę do pracy w szpilkach
Zapach twój w moich włosach
Słońca, siana i owsa

Nie widziałam cię już od tygodnia
I co?
Można przeżyć bez siodła...

Czasami nie wiem
Nawet nie czuję
Gdy cały świat łzami maluję
Tak przezroczyście
Nawet banalnie
Łzy tworzą linie wręcz absurdalne
Lecz gdy rozmażę je
Szybkim gestem
Znów pełna słońca jestem

Święty Mikołaj zagościł tej nocy
Przyniosł mi prezenty
Nieco mnie zaskoczył
Bo nie byt taki święty

Wiesz, jak smakuje miłość?
Jak latem poziomki
Soczyste
Wilgotne od porannej rosy
Rozpływają się w ustach
W pocałunku namiętnej rozkoszy

Liczę
Dni łzy
Oddechy
Chmury płynące po niebie
Liczę
Tak po prostu
Na siebie

W podróży pióro płynie inaczej
Lekkością słowa
Akordem liter
Wiatr osuszy mokry atrament
Poezja dopełni życie