Warszawa – blokowiska, brudne ulice, ogólna znieczulica i… gabinet weterynaryjny, w którym, zamiast zapachu leków i środków dezynfekujących, unosi się dusząca woń gnijących wspomnień.

Julian Bejos – samotny, zgorzkniały weterynarz – zna to doskonale. A dodatkowo słyszy głosy… Nie ludzkie, tylko zwierzęce. Psy, koty, szczury, ptaki… Wszystkie mówią do niego i powtarzają jedno słowo: „sprawiedliwość!”.

W mieście, które udaje, że nie widzi cierpienia, Julian zmienia się w sędziego i kata. Stając w obronie zwierząt, tropi ich oprawców i wymierza karę – tę ostateczną. Tyle że granica między misją a obłędem oraz sprawiedliwością i zbrodnią zaciera się coraz bardziej, rozmazując się szybciej niż krew na bruku…

Weterynarz to powieść brudna, mroczna i brutalna, ale też na wskroś realistyczna i jednocześnie okraszona sarkazmem. Jest to historia człowieka, który chciał być wybawcą, a stał się własnym koszmarem.

* * *

„Pisząc tę książkę, miałem wrażenie, że stoję w bramie starej kamienicy na Hożej i patrzę, jak Warszawa rozkłada się od środka. Chciałem napisać coś o miłości do zwierząt, ale wyszło o nienawiści do ludzi. Może to to samo?

Jeśli szukasz bohatera, którego można podziwiać – odłóż tę książkę. Ale jeżeli poszukujesz lustra, w którym zobaczysz mrok, gniew i kłamstwa – zapraszam! Pamiętaj tylko o jednym: czasem pies, który patrzy Ci w oczy, widzi więcej, niż kiedykolwiek chciałbyś przyznać…”.

Krzysztof Karsch