Byłam zachwycona ich opowieściami o miejscach, które można jeszcze Tutaj zobaczyć, co planują mi pokazać, kiedy znów do nich przyjdę.

- Pracy? A co to jest praca? - zapytały. - No to, co opowiadacie, to czym się zajmujecie. Perła zdziwiona odpowiedziała - My robimy te rzeczy, bo to kochamy, uwielbiamy, nadaje to sensu naszemu życiu, nigdy żadna Syrena nie robiła tego, czego nie lubi. Jak tak można żyć?

Bądź sobą Majeczko, bądź Tutaj i Teraz jak najczęściej.

Nie wystrasz się Maju, tutaj mieszkają Smoki, są duże i głośne.

Spotkaliśmy kotkę, która była dużo starsza od Skoczusia i pamiętała czasy odwiedzin ludzi. Wspominała jak było cudownie być przytulanym przez dzieci, głaskanym i pieszczonym. Kotka poprosiła mnie, żebym pogłaskała ją i przytuliła, co zrobiłam z radością, uwielbiam kotki. Głośno mruczała, a ja cieszyłam się, że sprawiam jej radość.

Pomyślałam więc, że chcę żyć w świecie gdzie są jednorożce. Chcę z nimi rozmawiać i bawić się.

Dobrze, nie wiedziałam, co to znaczy powołanie, ale po rozmowie z Syrenkami wydaje mi się, że chodzi o znalezienie tego w życiu, co lubię robić, co mi najlepiej wychodzi.

Nigdy wcześniej nie kąpałam się w tęczowej wodzie.

Dzięki Tobie Maju urodziła się Nadzieja - powiedział tato - My Smoki rodzimy się wtedy, kiedy dzieci w nas wierzą i o nas marzą.

Dawno temu odkryliśmy, że jeżeli coś robisz z miłością, to dzieją się cuda.

Jestem Skoczuś, jestem królikiem, a Ty? - Jak to, nie wiesz? Jestem człowiekiem! - Nigdy nie widziałem żadnego człowieka, mama opowiadała mi kiedyś o człowiekach, że kiedyś często można było ich Tutaj spotkać, ale to było dawno, dawno temu...