Cokolwiek się zdarzy - powiedziała sobie - jedna rzecz wszakże się nie zmieni. Choćbym była księżniczką w łachmanach, jednakże i wtedy potrafię zachować swą godność książęcą. Łatwo być księżniczką gdy jest się odzianą w złote szaty, ale znacznie większy triumf - pozostać nią nawet wtedy, gdy nikt o Tobie nie wie…

Chwilę po północy ktoś zastukał w okno Nathalie. Przeraziła się, bo jej apartament był na czwartym piętrze, co znaczyło, że ktoś albo próbuje się włamać, albo do reszty postradał zmysły. Podbiegła do okna z rakietą do squasha w ręku i postanowiła przywalić intruzowi z całej pary. Skończyło się na wrzasku, bo zobaczyła Aroa, który wspiął się na jej taras po lianie. Zajrzał tak tylko, żeby się z nią przywitać i w skrócie opowiedzieć historię o swoim dziadku. Nathalie przygotowała sobie mocną kawę, bo coś jej się zdawało, że prędko się nie wyśpi. Aroa poprosił o sok aloesowy. Faktycznie skończyło się na tym, że rozmawiali ze sobą przez pół nocy. W końcu zasnęli razem, przy filmie o piratach. O poranku, kiedy Lindy zapukała do apartamentu Nathalie, Aroa musiał jak zwykle uciekać oknem. Przez te kilka lat zdążył już przywyknąć do ekstremalnych spotkań. Nathalie nie należała do spokojnych dziewczyn, ale chyba właśnie to najbardziej w niej lubił. Była kompletnie nieprzewidywalna i nieokiełznana, jak kolejny żywioł w przyrodzie, a czasem nawet zdawała się mieć w sobie wszystkie siły natury…

Ostatni wszedł Colin, który bał się, że z jakichś względów nie przejdzie tej próby. Gdy zobaczył po drugiej stronie pterozaura, wszystkie włosy zjeżyły mu się na głowie. Czuł, że blednie, a zimny pot spływa mu po skroni. Bał się podnieść wzrok, a co dopiero spojrzeć bestii prosto w oczy. Wiedział, że nie będzie odwrotu. Nicole krzyczała: Spójrz na nią! Nie mógł i nie potrafił. Wybiegł z pomieszczenia daleko przed siebie, nie oglądając się na nikogo i zostawił swoją grupę bez tłumaczenia. Każda kolejna próba kończyła się tak samo. Colin dziwił się, że koledzy jeszcze go nie udusili za to tchórzostwo. Starał się nadrobić punkty na innych zajęciach. Ale i tak z dnia na dzień czuł się coraz gorzej. Chłopaki dodawali mu otuchy i mówili: Spoko. Dasz sobie radę. Tym razem ci się uda. Nic się chłopie nie przejmuj...

Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

Jeśli potrafisz o czymś marzyć, to potrafisz także tego dokonać.

W trakcie kolacji, jak zawsze po zachodzie słońca, nimfy wodne zaczęły swój pokaz synchronicznego pływania. Był przepiękny, niczym balet na wodzie, i wprawiał taflę jeziora w ruch. Akweny tańczących jezior przypominały wtedy fontanny i stąd ich nazwa. A dzięki kolorowym, świecącym w ciemnościach rybkom wyskakującym wraz z wodą, każdy strumień miał inną barwę. Księżniczki na chwilę zamarły, podziwiając ten piękny widok. Geron i Filon zaś zapewniali, że taki pokaz nie przyćmi ich urody, a jedynie ją podkreśli. Aż obaj, dosłownie jeden po drugim, wpadli na genialny pomysł poproszenia swoich towarzyszek do tańca. Uklękli przed nimi, jak na dżentelmenów przystało i grzecznie zapytali…

W miejscu, w którym spełniają się dziecięce marzenia i zaczynają ekscytujące podróże, rozprzestrzeniała się cudowna woń wiecznie kwitnących kwiatów. Ich aromat wprowadzał niejednego przybysza w tak głęboki zachwyt, że oniemiały kładł się na zielonej trawie i chłonął zapachy aż po czubki swoich palców, a nad jego głową z tęczowych drzew zwisały soczyste owoce. Ziemie te zamieszkiwały przedziwne zwierzątka o wyglądzie tak sympatycznym i zabawnym, że nie sposób było się nie ucieszyć na ich widok. Stada walecznych i mądrych mustangów galopowały po bezkresnych stepach...