„Szczęściarz” to niezwykła opowieść o niespełnionych marzeniach i tęsknocie za normalnością. Choć Piotruś ma zaledwie sześć lat, to czuje, że przez nadmierną troskę rodziców omija go wiele ważnych i ciekawych rzeczy. Nie może bawić się z rówieśnikami, nie może mieć zwierzątka domowego. Jednak podczas wakacji u dziadka okaże się, że lęk rodziców o zdrowie chłopca był nie do końca uzasadniony. Możliwość odkrywania świata, poznawania przyrody i obcowania z ludźmi sprawiła, że chłopiec odżył. Co więcej, poznał tam przyjaciela! Ale o tym musicie przeczytać sami! Dodam jeszcze tylko, że zmiany, jakie zaszły w Piotrusiu były dopiero początkiem niesamowitej historii.

Jeśli mowa o zaletach tej książki, to należy powiedzieć, że przedstawione w niej wydarzenia propagują również dobre postawy wśród dzieci. Mały Piotruś pomaga samotnemu chłopcu na wózku inwalidzkim, którego zauważa na placu zabaw. Wobec tego uważam, że pod pokrywą bardzo prostej fabuły skrywają się prawdy społeczne i wzorce zachowań, które powinno się przekazywać młodym pokoleniom. Sądzę, że przedstawione w lekturze proste przykłady w sposób przystępny ilustrują to, czego dzieci powinny uczyć się od najmłodszych lat, a z drugiej strony poruszona przez autorkę problematyka związana z karierą zawodową rodziców i ich nadopiekuńczość to również tematy warte dyskusji z najmłodszymi.