Klęski nie istnieją, są gdzie indziej. Może wystarczyłaby choć drobna katastrofa, żeby cię ocalić: utraciłbyś wszystko, miałbyś czego bronić, wypowiadałbyś słowa, aby przekonywać, aby wzruszać. Ale ty nie jesteś nawet chory. Twoje dni ani noce nie są zagrożone. Twoje oczy widzą, twoja ręka nie drży, puls masz regularny, serce ci bije. (…) Żadne przekleństwo nad tobą nie ciąży. Jesteś potworem, być może, ale nie potworem z Piekieł.

Będę kiedyś Wielkim Polakiem,
co ma plus sto charyzmę jak papież.
Będę mówić innym, jak mają żyć,
a oni będą cierpieć, będą płacić
na jedno moje westchnienie.

Myślę w noc co drugą
co się stanie ze wszystkimi
notatkami i listami
których nie zdążyłem wysłać
to już nie są czasy
gdy odnajdywano rękopisy
co potrafiłem najlepiej
i najbardziej chciałem powiedzieć
zapisano w chmurze na serwerach Google

zaciera się granica
między jasnością a cieniem
bo nie wiem czy mnie oślepiło
tego światła istnienie
czy pierwszy raz zobaczyłem
świat widząc ciebie

Gdy Gregor Samsa obudził się pewnego rana z niespokojnych snów, stwierdził, że zmienił się w łóżku w potwornego robaka. Leżał na grzbiecie twardym jak pancerz, a kiedy uniósł nieco głowę, widział swój sklepiony, brązowy, podzielony sztywnymi łukami brzuch, na którym ledwo mogła utrzymać się całkiem już ześlizgująca się kołdra. Liczne, w porównaniu z dawnymi rozmiarami, żałośnie cienkie nogi migały mu bezradnie przed oczami. „Co się ze mną stało?” - myślał. To nie był sen. (…) „A gdybym tak jeszcze trochę pospał i zapomniał o wszystkich głupstwach" - pomyślał.