Słychać łagodny szum fal
poranny deszcz światła
odprowadza w horyzontu dal
wszelkie niepotrzebne gusła

byśmy znów szczęśliwi żyli…
bo przecież każdy tak ma,
że pragnie szczęścia,
toteż Uniwersalny unikat

gdzie w blasku kolorów odcieni
mieni się zapach emocji starych drzew
i roślin pięknie kwitnących
kwiatem krótkich doświadczeń zamorskich,
wysp dalekich,
niesionych aromatem lądów nieprzebytych,
bytem ludzkich metafor,
co tak ukryte jak skarby
psychoaktywne złoto, brylanty
przepełnione wnętrza amfor
jeszcze nieodkrytych.

tak, dzisiaj byłem w górach,
to takie piękne…
Tworzymy te światy w tym świecie.

za życia dla życia
to mistycyzm człowieka,
jak dobrze mu ta farba
w ręce leżała…

bez podziału na czas tworzenia…
Grają te słowa,
że serce tylko bije,
a dusza kocha.

Liryczne Bonsai posadzę Ci na głowie
spodoba się również Tobie

Między mną a Tobą,
jest przestrzeń…
Idziemy tą samą drogą
zwaną życiem.

Paprocie ciszy rozpostartej rzeczywistości
tlą płomień doceniania małych rzeczy

Plusk fal oddaje błogość ulotnych chwil
zatracone myśli tańczą
jak na wodzie światło
zmienne istnienie
nigdy nie będzie już tak
że nie było inaczej…

wiedzą to drzewa
trzaskiem pod wpływem czasu
czas to może przemijanie
a pamięć i myśli trwanie
ujęte w srebrnej porze oddechu
nawet małej istoty
i płynęła uwertura
żeśmy tylko chwilą
bo gna życia brawura
do brzegu początku z falą
gdzie nas zostawi los
byśmy trwali
dalej żywi

Rzeczywistości nie oszukasz,
Człowiek tworzy los, los tworzy człowieka

Lazurowe lustro morza
pochłania zamyślony wzrok,

Serce pracownią,
pełną dziennego światła
i odnosi się błogie wrażenie,
że miłość jak wena

Sztuką twórczości jest życie nas ludzi