Déjà vu
Nad ścianą lustrzaną lewituje kamień
Wyleciał z ciała mego martwego
Sen staje się rzeczywistym déjà vu
Tylko w trakcie wzwodu porannego
Staje świat i dusze na zewnątrz mgli

Déjà vu
Przedstawiasz mi się
Przeżywam déjà vu
Nadal kocham cię
I smutno jest mi
Bo ciebie już nie ma tu

Szarość codzienności
Za dużo płynie we mnie kawy
I jestem podekscytowany

Krawędź
I przyszło bez głowy w czarnej pelerynie
Pogrążyło mnie w marzeniu w Sennej Kotlinie
Czekałem lat dwadzieścia na dorosłości czas
A teraz chciałbym duszy dziecka przywrócić blask

Moje serce tańczy
Moje życie tańczy do rytmu twego serca
Które bije w rytm mojej klęski
I tańczymy na pustyni Wąwozu Śmierci
Taniec łez i upokorzenia
Aby ostatni raz spadła łza osamotnienia

Jutrzejsza jawa
Nie mam siły dłużej stawiać czoła
Czarnej żmii wypełzającej z ludzkich ust

Przejażdżka
Może pewnego dnia
Dołączę do grupy 27
I minie mi użalania mania
Przed kulą nacieszę się ostatnim tchem

Przejażdżka
Młodości smak wolności zew
Miłości brak radości dźwięk
Zakończmy ten ohydny samosiew
Bo nadchodzi kończący się wiek

Plecak
Kiedy upadnę będę musiał się podnieść
Pod jego ciężarem bez pomocy obcych
***
Odpłynę na łódce wspomnień
Żeglując po wzburzonym morzu przeszłości
W samotności myślę o tobie
I wspominam nasz czas
Wypełniony dawką adrenaliny

Bum
Nastąpi destrukcja grzechów: catharsis

List samobójcy
A teraz umieram lecz nie jako młody poeta

Netflix
Chcę cieszyć się codziennością
Ale zawsze znajdę trzynaście powodów do zamartwiania się
Moje życie jest jak domek z kart

Piotruś Pan
Próbuję pokonać Kapitana Haka
Ale w moim życiu brakuje Dzwoneczka
Nie mam magicznego pyłu
Ani ochoty do dalszej walki

Piotruś Pan
Ciągła góra, na którą wchodzę
I wiem, że na szczycie czeka na mnie śmierć
Cudowne zakończenie tej cholernej niewoli
Ona mnie dusi i pochłania

Tęsknota
Tęsknota ogarnia mnie
Wypełnia moje serce
Tęsknota ogarnia mnie
Wypełnia mój umysł

Zasiedmiogórogród
Chciałbym uciec do innego świata
Zniknąć z powierzchni globu
I udać się do Zasiedmiogórogrodu

Déjà vu
Dzisiaj dzielę moje serce na pół
A chciałem dzielić z tobą tylko życie

Szarość codzienności
Kolejny dzień zabija mnie nuda
I tracę nadzieję na jakiekolwiek cuda
Jestem zmęczony mentalnie
I mam wrażenie że życie mija banalnie

Krawędź
Jeżdżę teraz na koniu sam
Nie widzę panny już tam
W głębi serca mego pustka
Kamień a opodal trzustka

Moje serce tańczy
I patrzę na ciebie w pianie fali
Lecz echo mego krzyku wypełnia wąwóz

Jutrzejsza jawa
Lecę lasem ludzkich słów
Liście opadają gołosłowny
Staje się świat

Jutrzejsza jawa
Żyję ciągle we śnie czekając na jutro

Przejażdżka
A nad ranem wytrzeźwieję
I magicznego pyłu braknie w mej krwi

Serce
Mam dosyć samotności
Chcę skosztować miłości
Nie chcę utonąć w uczuciach nicości
I skończyć ten żywot jak palec samemu

Plecak
Muszę nauczyć się przebaczać
Szczególnie samemu sobie
Zastąpić błędy wspomnieniami
Bo każdy błąd staje się pewnego dnia życiową lekcją

Zasiedmiogórogród
W Zasiedmiogórogrodzie pisać bajkę
Rzeczywistość życia przeobrazić w fikcję
W sen śniony na jawie

List samobójcy
Odeszła już pora
Problemom stawiać czoła

Netflix
Nocami uczę się scenariusza życia

Piotruś Pan
Jak Piotruś Pan chcę odlecieć w dal
Tam gdzie nikt mnie nie zna

Tęsknota
Postanowiłem żyć inaczej
Nie przejmować się innych opiniami
Pod wpływem chodzę i majaczę
Ludzie są opętani ziemskimi heroinami
Wciśniesz im byle kit byle paszę
A ja nie rozmawiam ze świniami
Mam swój rozum i swoje uczucia
Nie trzeba mi żadnego trucia
Jeśli potrzeba ci tego kłucia
Pomyśl o przeszłości i o tym że nie chciałeś innych szczucia
Ja żyję samodzielnie bez waszej łaski
Nie potrzeba mi tej strzykawki

Tęsknota
Tęsknota nie opuszcza mnie
Wypełnia moje serce we śnie i na jawie
Kiedy chcę przed nią uciec i byłoby po sprawie

Tęsknota
Zostałem sam z moimi marzeniami
Z moją tęsknotą za lepszym światem