Gdy cię już nie widzę,

o miłości rozpisuję się.

Teraz już wiem, że 

serce to nic innego 

jak zużyty autobus pełen pasażerów. 

Z człowieka ma jedynie 

włosowate naczynia,

jamę pełną przetworzonego jedzenia.  

Puszczający krewkę to zbiór wierszy będących osobistym i refleksyjnym przekazem. Autorka porusza w swoich utworach trudne tematy związane z cierpieniem, byciem nieakceptowanym, szukaniem nadziei. Opisywana przez nią codzienność jest wypełniona strachem i przemocą, naznaczona walką, a samo życie rozumiane jest jako zbiór okoliczności. Karolina Kaczkowska w wyrafinowany sposób uwydatnia doznania nie tylko ducha, ale też ciała, kładąc akcent na fizjologię, biologiczność i odsłonięcie fizycznej głębi, w której wybrzmiewa „pomruk organów” człowieka. Wydobywając na wierzch w warstwie języka pojęcia związane z organicznością i cielesnością, Autorka wprowadza Czytelnika w świat wewnętrznych przeżyć, należących do jednostki wyobcowanej i przytłoczonej marnością otaczającej rzeczywistości.