Cóż tu pisać o sobie, kiedy znacznie łatwiej o innych? Jestem jednym z was, może jedynie nieco bardziej „zakręcony”. Urodzony optymista. Podobnie jak wy mam marzenia, czuję, przeżywam i pragnę. Choć moja droga jest wyboista, to wciąż szukam i poszukuję, przekraczając niekiedy granice pomiędzy wyobrażeniami, a tym, co zwykło się nazywać realem. Kiedy zdobywam jakiś szczyt, nagle ukazują się inne, często nie do zdobycia. Wciąż dokonuję wyborów pomiędzy szczęściem a wolną wolą.

Poniewierany, a niekiedy i krzywdzony. Ale zawsze patrzący w oczy. Niekiedy za osłoną łez. W ciemności duszy i rozpaczy bezpowrotnie przemijających dni. Dwoje dorosłych dzieci, dyrektor ds. handlu i marketingu/współwłaściciel firmy.

Kocham rower i wcale niekoniecznie szybkie, ale za to duże i wygodne samochody. Kocham ludzi i jestem na nich otwarty, bo kocham życie.

Człowiek po przejściach. Człowiek bezinteresownego i rozdawanego uśmiechu. Na skutek doświadczeń po przewartościowaniu w życiu tego co ważne, najważniejsze, a tego, co było ważnym, a stało się nieistotne. Staram się dopomóc dzisiaj odchodzącym chwilom, by jutro były warte wspomnień. Człowiek stojący w dużym rozkroku nad przepaścią, których to przepaści życie mu nie szczędziło. „Boże, ile tych przepaści miałem?” – pyta nie raz, nie dwa w rozmowie z każdym. Ale zawsze odpowie sam: „Kocham cię życie, kocham cię nad życie”. Bo życie jest symfonią, gdzie w miejscu nut są uczucia i marzenia. Gdzie klucz wiolinowy zastąpiony został Etiudą Życia, zaś klawisze to zerwane kartki kalendarza. Te pożółkłe i już zerwane i te jeszcze do zerwania…
Jarek Misztak

1 zł od każdego sprzedanego egzemplarza książki zostaje przekazana na rzecz FUNDACJI Ewy Błaszczyk „AKOGO?” – ORGANIZACJĘ POŻYTKU PUBLICZNEGO