Ludzie myślą, że jak uda im się wszystko uporządkować w jednym miejscu, wszystko urządzić, kupić dom i gospodarstwo, założyć rodzinę, to gwarantuje to stabilizację aż do późnej starości i śmierci. Tak dzieje się jednak niezmiernie rzadko. Szczęśliwi ci, którym tak właśnie się wszystko w życiu udało. Okazuje się jednak, że życie człowieka to wieczna wędrówka, nie tylko przez życie, ale i przez świat, a opowieści poszczególnych ludzi tylko to potwierdzają. Czasem musisz opuścić swój dom rodzinny, bo tak chcą inni ludzie, czasem sam z niego uciekasz. Zazwyczaj wszystko dzieje się na przekór tobie i twoim planom, potrzebom i zamiarom. Gdy chcesz wyjechać, nie masz takich możliwości. Nie możesz z różnych względów zrealizować swoich marzeń, czasem są to powody bardzo prozaiczne, jak brak pieniędzy, czasem na przeszkodzie staje rodzina, która w dobrej wierze obdarza cię spadkiem w postaci gospodarstwa, którym musisz się zająć, dalej poprowadzić, bo jest to dorobek ich życia i chcieliby dożyć przy tobie swoich ostatnich dni na swoim. Dobrymi chęciami piekło brukowane – uszczęśliwianie na siłę do niczego dobrego nie prowadzi.
Pudełko z wiśniowego drewna, Ewa Fonfara, fragment

Pudełko z wiśniowego drewna to piękna opowieść o dziejach pewnej rodziny, której przodkowie przed laty postanowili osiedlić się na najwyższym szczycie Beskidu Śląskiego – Czantorii. Niby łagodna, a jednak czasami mająca groźne oblicze góra, przez wiele lat była świadkiem uczuć: radości, łez, tragedii, ale i szczęścia, które przeżywały kolejne pokolenia rodziny Słowioków. Milczący świadek historii – zmieniały się granice państw, wokół trwały zawieruchy wojenne, umierali kolejni członkowie rodziny – a góra w milczeniu „obserwowała” koleje losu rodziny, która postanowiła ją ujarzmić...

Ewa Fonfara – ur. w 1972 roku w Cieszynie. Absolwentka Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Obecnie mieszka w Brzegu na Opolszczyźnie. W latach poprzednich ukazały się dwie książki jej autorstwa: "Fuerteventura" oraz "Opowieści Brzeskiego Zegarmistrza".