Powieść Owczarka wyraźnie podlega gradacji. Z pojedynczego Obrazu czytelnik zostaje przeniesiony do Dyptyku, Tryptyku, by zakończyć przygodę na Obrazie poczwórnym. Czy takie stopniowanie ma odniesienie w zwiększającej się w każdym rozdziale dawce nagromadzonych atrakcji? Bardziej świadoma Barbara dopuszcza w pewnym momencie autoanalizę: „Zdała sobie sprawę, że tego Pluskolca wymyśliła dlatego, aby uciec, schować się za innym bytem. Ten nierealny świat wypełniający jej umysł pozwalał na realną codzienność”. Często spotykany mechanizm obronny. Budowanie zapory odgradzającej od rzeczywistości, której nie można sprostać, udźwignąć. Owczarek, ukrywając się za literacką kreacją, odsłania ludzką psychikę. Pełną mrocznych labiryntów, tajemnic, sprzeczności.