Obce twarze to pełen odniesień do historii, filozofii i literatury quasi-poetycki monolog Keraja, polskiego nauczyciela niosącego kaganek oświaty na zapomnianych przez świat stepach Kazachstanu. To jednocześnie skrząca erotyzmem na wpół biograficzna powieść o styku młodości z dorosłością w zaściankowym i zamkniętym środowisku, przesiąkniętym z jednej strony posowieckim duchem bezbożnictwa, z drugiej zaś autorytarną religią. Niech nas jednak nie zwiodą geograficzno-polityczne szczegóły – są one jedynie pretekstem do przedstawienia historii uniwersalnego i odwiecznego poszukiwania sensu istnienia w świecie, w którym, jak mówi narrator: „rodzimy się absurdalnie bezbronni, żyjemy absurdalnie naiwni i umieramy absurdalnie bezsensownie. Nic nie może się dokonać, nasza śmierć nie przysporzy innym ani odrobiny lepszego jutra, nie wskrzesi pochowanych nadziei i nie odkupi naszych beznadziejnie śmiertelnych grzechów, które zawładnęły naszymi chorymi myślami”.

Jak na te stepową i egzystencjalną pustkę wpłynie moment, który Keraj tak opisuje, w charakterystycznym dla siebie stylu: „rankiem któregoś dnia, nie spamiętam, nie policzę, ani godzin, ani dni, chociaż można by było, gdybym naprawdę tego potrzebował, ujrzałem Pszczółkę.” Czy twarz tej szesnastolatki też pozostanie obca?...

Jarosław Marek Jaśkiewicz urodzony 5 stycznia 1973 roku. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze oraz Uniwersytetu Łódzkiego. Z wykształcenia polonista i historyk. „Obce twarze” to debiutancka powieść autora.