Że liczy się to, co robię właśnie teraz i tu —
To ja tworzę moje życie i każdy jego dzień.

Błąd, który popełniłem, wręcz konieczny był,
Bym nową drogą zaczął wreszcie iść.

Nie bacząc na to wszystko, co jest nie tak,
Dziś zrobię tak, by było tak, jak ma być.

W moim sercu dalej jest ziarno nadziei,
Że kiedyś te mijane obrazy w całość złożę,
Że z tego wszystkiego wyjdzie nową treść,
A pociąg pojedzie dokładnie tam, gdzie chcę.

Nie pora i nie czas, by żałować teraz już —
Nic już nie zmieni tego, co umknęło mi.
Lecz wierzę, że tym razem uda mi się
Rozpocząć rozdział, co dobrze skończy się.

Usłyszałem rozsądku coraz słabszy głos:
„Przestań działać wbrew temu, co wiesz!”

Lecz ja nieustannie przekorny słyszę głos:
„Na skrzydłach jak orzeł leć wprost pod wiatr!”

Straconych chwil nigdy nie odzyskam już,
A chwila, która jest, teraz najważniejsza jest.

Dziś czuję mocno to, co dla mnie ważne jest,
Co wniesie w moje życie zupełnie nową treść.

Nie wiem, co przyniesie dzisiejszy dzień;
Nie wiem, gdzie mam skierować kroki swe.
Teraz czuję, że to jest mój najlepszy czas,
Że właśnie tutaj przestanę bez celu biec.

Gdziekolwiek bym szedł, to widzę wciąż
Pełno moich śladów z minionych dni,
W których droga kiedyś urwała się wpół,
Które czekają na ostatni słoneczny dzień.

Właśnie wtedy postanowiłem jeszcze raz
Na nowo poczuć urok krakowskich dni:
To, co wybiorę nową wniesie treść,
A ja sam i ze mną moje dni lepsze staną się.

Z każdym dniem silniej czuję i rozumiem,
Że nie mogę już dłużej ciągle się bać,
Że życie kwestią moich wyborów jest;
Tego, jak mocno skoncentruję na nim się.

Myśli urzeczywistniają się
Bez względu na to, czy są dobre, czy złe,
Więc dalej chcę dobre myśli mieć.