Shinigami

demony
wywołały mnie
na świat jak demona

180°

dojrzałe czy niedojrzałe
moje owoce to tylko zielenina
nikt nie utrzymał swojej masy ani formy
żywiąc się w tak nietreściwy sposób

Kura

odkąd pamiętam stąpam po czarnej i odkrytej ziemi
bo ci którzy byli tu przede mną
wydeptali już całą trawę
każdy mój krok i każda oznaka mojego życia
jest tylko dobiciem dla tego co już zastałam

Żona Żołnierza

być może zabrała mi cię już jakaś mina
tu – w moim mieszkaniu – ty sam zostawiłeś minę
minę która cały czas do czegoś odlicza

tyka ona w zegarze zataczającym koło
tyka głośno kroplami z niedokręconego kranu
tyka każdą kością która we mnie strzela

być może aby przestać to słyszeć
wystarczyłoby przeciąć czerwony kabelek
ale wszystkie są takie i prowadzą do jednego miejsca

Znaki Przestankowe

rozmowa się nie klei
lecz zapiera nam dech w piersiach
jak flegma w płucach utrudniająca oddychanie

Perła

niech mówią do mnie w liczbie mnogiej
niech używają wobec mnie pluralis maiestatis
ponieważ we mnie jest kilku mnie

Narodziny

przedzieram się przez cząsteczki powietrza
jak przez ściany wąskiego kanionu
co są twarde i nieustępliwe

Dekontaminacja

życie jest przejściowe
a mnie się udaje przechodzić
przez każde przejście graniczne
na każdym odcinku życia
staję twarzą w twarz z kontrolą
która ma zaostrzone widełki

nigdy nie spełniam kryteriów
ale nigdy nie gonią mnie z widłami
zawsze jakoś przez to przechodzę

(...)

jest mi to obojętne
bo idę przez życie z przymusu
zasiądę w okienku z przymusu
przepuszczę wszystko jak leci

bo wiem że nikomu nie zależy
wiem że nikt nie chce być po żadnej ze stron
okienka

Carte Blanche

a atramentu sympatycznego
niestety u siebie nie widzę
bo któż mi miał dać
to ciepło

Bordo

Moje uczucia ot tak spadły z drzewa
niczym niemrawe zielone czereśnie.
Wiele, by dojrzeć, było im trzeba.
Licho spłynęło na nie przedwcześnie.

Ucieczka z Plantacji

Nad plantację śmierć kazała
wznieść się kurkom czarnosmolnym.
Tropić cicho przesiedleńców,
by z ich wątków gniazda plotły.
Z tłem się zjednać, jaja kruszyć.
Wśród nich wszystkim serca kąsać,
aby kwiat wyratowany
sam w tym rzewnie zaczął stąpać.

Polne Myszy

Gdy więc świat gdzieś gubi woń swą
czy też trzyma w łasce szachu,
w głuszy siebie ogród plewię,
co wszerz pełen jest zapachów.
A me drzewo – skarb ogrodu
na mych łzach się wychowało.
Wciąż spoczywam w jego cieniu,
gdy świat budzi we mnie żałość.

Mam bezpieczny kąt patrzenia,
gdy się snuję gdzieś przy korze.
Pod gałęzie wszak utopii,
wpleść nie może jawa z nożem.
Acz apetyt mi narasta,
by się kiedyś ot tak ziścił
pośród wersów rzeczywistych
ten spokojny szelest liści

Czarna Skrzynka

gdy zdejmiesz
bez ciekawości
zaślepkę

gdy otworzysz mą
czarną skrzynkę
pandory

będziesz kolejnym nieszczęśnikiem
którego pochłonie ona doszczętnie
i zapuszkuje

Pszczeli Wosk

myśli odlatują z mojego umysłu
skraplają się z zakończeń nerwowych
skraplają się z nich jak woda z końcówek gałęzi

odlatują niczym pszczoły
niczym świecące światłem pszczoły
opuszczające na chwilę swój ul
po to by wrócić do niego
z nektarem

Serce

przyjaciele mogliby oddać mi serce
a ja nie uznałbym ich za cząstkę siebie

co najwyżej – upychałbym ich
w ciasnych przedsionkach
nietętniących życiem

Trzecia Plantacja od Słońca

człowiek to beznadziejny przypadek
co to przykuty jest do powierzchni planety
tak jak niebezpieczny pacjent
do szpitalnego łoża

jest obezwładniany
za sprawą sił powszechnego ciążenia
i przykuwany do powierzchni ziemi
za pomocą łańcuchów DNA

Domowe Ognisko

gdy to ja się nie zniżę
do szarej komórki
domowe ognisko
przygaśnie

marznę i tak
– chylę czoła

Czternasty, Walencyjny

szlachetna miłość
jest jak pewien szlachetny gaz
jak gaz, który zabiłby z braku powietrza
gdyby tylko oddychało się nim
przez cały czas

(...)

ten sam gaz szlachetny
potrafi zmieniać narrację człowieka
jeśli tylko zostanie w nim dłużej
jeśli zostanie na dłużej
w płucach

głos będzie wyższy
będzie komicznie podniosły
wypełni go dziecięca naiwność

(...)

nazywa się identycznie
jak pewna nordycka bogini
jak nordycka bogini Hel
ona także ma dwa
w jednej cielesnej powłoce

w połowie jest piękną kobietą
w połowie rozkładającym się truchłem
jest życiem i śmiercią naraz
żywa i martwa jak kot
Schrödingera

wszystko zależy od tego
z której strony zostanie ci pokazana

Ziemia

na moim pogrzebie
umarłoby wiele osób

upadłyby granice
wszystkich kresów
które sam wyznaczyłem

przybysze poznaliby się ze sobą
– więc na mnie

i dopiero wtedy płakaliby
ze smutku

Orzech

chciałbym być twardy jak orzech
i nie pozwalać ostrzącym zęby
rozgryzać mojej otoczki
chciałbym by raz ktoś poczuł w swych kościach
że trzeba mnie najpierw otworzyć na siłę

Trzecia Plantacja od Słońca

smutek trzyma w ryzach
jest od początku do końca
niezależnie od pory roku

radość natomiast
to wszelka owocność i płodność
to akt sezonowy – ulotny i nietrwały

często zależny od poszczególnych pór roku
oraz niemogący istnieć bez korzeni