I tak samo jest z miłością, kiedy się kończy, przypomina właśnie takie wiśniowe drzewko z opadającymi na ziemię kwiatami. Piękny to widok, lecz smutny. Może właśnie tą krótką historyjką chciała powiedzieć mi wtedy coś ważnego, może to właśnie tego dnia była już tak zdesperowana, do granic możliwości, że nie zawahała się, żeby skoczyć. Nie wiem. Wiem jednak, jak ciężko jest nabrać powietrza w płuca, gdy wszystko jest już stracone i nie ma czegoś takiego jak ocalenie, a na samym końcu jest tylko ból. A więc powiedziała mi właśnie te słowa któregoś dnia, dodała też, że chciałaby, żeby ktoś ją uratował, pomógł uciec i rozpocząć życie od nowa… Chciałaby schować się bardzo głęboko, gdzieś na końcu świata, i zapomnieć, choć na chwilę, że obok niej istnieje on… Mogłaby też ukryć twarz za białym makijażem jak z teatru kabuki i wtedy z podniesioną głową odważnie i bez strachu spojrzeć w jego oczy. Mówiła też, że nie jest jakąś pomyloną dziewczyną, której być może woda sodowa uderzyła do głowy… nie, to nie tak… Jest dziewczyną, ale zwyczajną… dziewczyną, która źle wybrała… która zawierzyła sercu, ale i ono się pomyliło. Takie rzeczy też się zdarzają… dusza, serce, umysł też mogą spłatać figla.
Mr Fugu, Joanna Shigenobu, fragment 

Debiutancka powieść Polki, od sześciu lat mieszkającej w Japonii. Zafascynowana japońskim teatrem i jego baśniową, magiczną oprawą, napisała historię która wprowadza nas właśnie w taki troszkę zaczarowany i odległy świat. Świat Isao i Nicole, Japończyka i Europejki: bezwzględnego właściciela dużej firmy w Tokio i jego pięknej, blondwłosej żony.

Jest to jednak przede wszystkim historia o miłości, tej trudnej, niezrozumiałej i momentami niebezpiecznej, która choć od samego początku wydaje się być skazana na porażkę, potrafi w pewnym momencie, ten ostatni raz o siebie zawalczyć. Czy para bohaterów wykorzysta daną im szansę… Książkę dodatkowo uzupełniają ilustracje japońskiej artystki, Yukari Fukudome.