Ponadto, poezja Mirosława Urbaczewskiego charakteryzuje się wyjątkową wrażliwością i emocjonalnością. Rozpalona wyobraźnia pyta, co kryje się za historiami, momentami zamkniętymi w wersach. Jakaś miłość, która nie przetrwała? Może czyjeś odejście? Naprawdę wiele domysłów, a nawet zamkniętych głęboko w sercu okruchów wspomnień. Z poezją Mirosława Urbaczewskiego utożsamić się będą mogły osoby, które nader wyraźnie odczuwają upływ czasu, niestałość pamięci, zachodzące w człowieku i wokół niego zmiany. Takie osoby, które nie rozumieją prawideł rządzących światem, ale wciąż szukają odpowiedzi. Jest coś takiego w tej poezji, co przywraca ważne wspomnienia, budzi poukrywane głęboko sentymenty. Momentami zagłębianie się w lekturze jest niczym poznawanie osobistych zapisów autora, innym razem jak zaglądanie przez okno do cudzego domu. Co tam znajdziemy? Czy samotność? Czy chęć kochania i bycia kochanym? A może zupełnie coś innego? Ciekawym dodatkiem jest czarno-biała grafika pojawiająca się na kartach publikacji. Obrazy i fotografie o zacierających się, zanikających fragmentach sprawiają wrażenie, jakby były cieniami, wspomnieniami. Pasują do klimatu stworzonego przez autora i całej koncepcji zbioru utworów.