W „Bajeczkach” Grażyny Lewandowskiej wszystko smakuje i harmonizuje ze sobą, co sprawia, że zasiadamy do uczty. I choć to wydanie jest tak niepozorne, to kolorami rysunków i bogatą treścią broni się samo. Wybija się spośród tych wielkich tomiszczy, bo jego wartość jest bezcenna. Perełka.

„Rozalia” to bajeczka o stadzie świnek morskich, które muszą wyruszyć w długą podróż, aby znaleźć nowe miejsce do osiedlenia się. Dotychczasowe nie spełnia wymagań dla stu świnek, którym zaczyna brakować jedzenia. List od przodka, który znajdują, zawiera wiele wskazówek, które mają pomóc tym małym zwierzątkom bezpiecznie znaleźć nowe miejsce zamieszkania. Ku zaskoczeniu głównej i tytułowej bohaterki – Rozalii, zostaje ona wymieniona w liście, jako ta świnka, dzięki której całe stadko, dotrze do wyspy, na której nie będzie im niczego brakowało. Rozalia ma bowiem, posiadać instynkt, który doprowadzi wszystkie zwierzątka do celu. Nie wszystko jednak udaje się, tak jak powinno, ale Rozalia zgodnie z przewidywaniami ratuje swoją liczną rodzinę od tragicznego losu. A wszystko to sprawą jej życzliwego charakteru, który pozwolił jej na nawiązanie wielu wartościowych przyjaźni. W ten oto sposób Rozalii i wszystkim innym świnkom pomagają delfiny, a szczególnie jeden o imieniu Fryc, który był jej bardzo dobrym przyjacielem. Świnki szczęśliwie dotarły do wyspy, która jak się później okazało, miała nazywać się Madagaskar i była zamieszkana przez lemury – przemiłe i gościnne zwierzątka.

Bajka o świnkach morskich jest unikatem, ponieważ próżno szukać wśród literatury dla dzieci, opowiadań, których główną rolę odgrywają właśnie te urocze, udomowione zwierzęta. Historię tę docenią i pokochają dzieci, które opiekują się takimi samymi zwierzakami w swoich domach. Nie można nie wspomnieć również o ciekawym morale, który na sam koniec opowiadania przytoczyła autorka. Słowa bezpośrednio skierowane są do wnucząt, jak mniemam Grażyny Lewandowskiej i streszczając, mówią o sile przyjaźni i mądrości świnek morskich, które bardzo kochają wszystkie maluchy.

Każda z trzech bajeczek opowiada o losach różnych bohaterów, ale łączy je przesłanie – nigdy nie należy się poddawać, lecz wytrwale dążyć do celu. Choć będą na nas czekały przeciwności losu, to dzięki wsparciu rodziny i przyjaciół oraz wiary we własne siły, jesteśmy zdolni je pokonać. Warto również mieć marzenia, bo jeśli bardzo chcemy, to mogą się one ziścić, ale potrzebna jest do tego odwaga i samozaparcie. Oprócz walorów edukacyjnych warto zwrócić uwagę na bajecznie kolorowe ilustracje autorstwa Anny Andrzejewskiej, które doskonale uzupełniają historyjki spisane przez autorkę i na pewno urozmaicą lekturę. Książeczkę można polecić dzieciom na wczesnym etapie kształcenia, również tym, które jeszcze nie potrafią czytać, ponieważ czas spędzony z rodzicami przy bajeczkach Grażyny Lewandowskiej nie jest czasem straconym, lecz przyjemną rozrywką, która dodatkowo rozwija dziecko.

Jaka grupa odbiorców jest najbardziej odpowiednia do lektury tej książki? Jeżeli chodzi o opowiadania „Dzielny Piotruś” i „Rozalia” to poleciłabym je nawet najmłodszym dzieciom, już trzylatkom. Pierwsze z nich jest króciutkie, w sam raz dla milusińskich. Nie czytajmy najmłodszym bardzo długich tekstów, na to przyjdzie jeszcze czas! „Rozalia” jest już dłuższym opowiadaniem, więcej się tam dzieje. W tych dwóch opowiadaniach jest bardzo dużo zwierząt. Poprośmy dzieci aby je narysowały! Głośnego czytania dzieciom nie można zakończyć tylko na czytaniu – trzeba porozmawiać na temat tego co przeczytaliśmy, a może samemu wyobrazić sobie inne zakończenie? Takie działania też rozwijają wyobraźnię naszych dzieci… Jeżeli chodzi o opowiadanie pt. „Szeherezada” to akurat ten tekst adresowałabym do nieco starszych dzieci. Dlaczego? Ponieważ rzecz dzieje się w Persji, innym kraju niż nasz. Pokażmy, gdzie to państwo leży na mapie. Wypadałoby też dzieciom wytłumaczyć, że czasami w książkach przeczytamy o podróżach w czasie. Możemy ich poprosić o to, aby sobie wyobraziły jakby to było gdyby znalazły się teraz nagle w roku 2050? A mamy, przypomnijmy, 2021! Ale podróżując w czasie możemy też cofnąć się do przeszłości – to doskonały temat do rozbudzenia kreatywności dzieci. Zachęcam zatem do wspólnej lektury!

„Moi przyjaciele. Bajeczki” to publikacja ciekawa, która zabierze najmłodszych czytelników w pełną magii i przygód podróż do niezwykłego świata. Każda z przedstawionych w książeczce opowieści jest historią fascynującą, podczas czytania której młodzi odbiorcy będą mogli w pełni zanurzyć się w rzeczywistościach wykreowanych przez Lewandowską. „Dzielny Piotruś” zabiera czytelników w leśną podróż do świata zwierząt, mogących być najlepszymi przyjaciółmi ludzi. W „Rozalii” bohaterowie wraz z czytelnikami wyruszają w morską podróż, by odnaleźć niezwykłą wyspę. Po drodze spotyka ich wiele niesamowitych przygód, o których przyszłe pokolenia świnek morskich na pewno usłyszą. Jeśli mowa zaś o „Szeherezadzie”, odbiorcy mogą wraz z córką wezyra odbyć podróż w czasie, poznając przy tym niesamowity klimat krajów azjatyckich.

Przyjaźń, miłość, zaufanie, pomoc – te wartości można odnaleźć w publikacji Grażyny Lewandowskiej. Autorka zdecydowała się przedstawić opowieści, poruszające niezwykle istotne problemy. Lewandowska nie boi się stawiać swoich bohaterów przed przeciwnościami losu, pokazując jednocześnie, że wszystkie problemy da się rozwiązać. Każda z trzech prezentowanych bajek jest opowieścią niezwykle wartościową, która pokaże młodym czytelnikom, co w życiu jest najważniejsze. Jednocześnie nie są to bajki w stu procentach umoralniające. Autorka zdecydowała się na naukę poprzez przygodę, co okazało się bardzo dobrym rozwiązaniem. Dzięki temu młodzi czytelnicy mogą z przyjemnością i zaciekawieniem czytać historie przepełnione wartościowymi treściami.

Nie można nie wspomnieć również o wydaniu książki. W „Moi przyjaciele. Bajeczki” czytelnicy znajdą niezwykłe rysunki autorstwa Anny Andrzejewskiej. Ilustratorka ciekawie przedstawia wydarzenia, które mają miejsce w bajkach. Czytelnicy na kartach publikacji mogą znaleźć obraz lemura, podróż tratwą przez morze świnek morskich, Szeherezadę we współczesnym świecie czy też Piotrusia ze zwierzętami. Obrazy utrzymane są w żywych, ciepłych kolorach. Królują na nich kolory: zielony, żółty i niebieski. Zachwycają one nie tylko młodych, lecz także starszych odbiorców.

Widząc, co dzieje się dzisiaj na świecie, odnosimy czasami wrażenie, że dorośli powinni jak najszybciej powrócić do czytania bajek swojego dzieciństwa. Trzecia bajeczka pokazuje również wartości płynące z przyjaźni, ale kładzie też nacisk na pokoleniową ciągłość. Widać więc jak na dłoni, że zawarte w tym tomiku opowieści mogą dać naszym dzieciom nie tylko dobrą rozrywkę, ale też wzbogacić je wewnętrznie. Pobudzić ich wrażliwość na ludzi i przyrodę, pokazać, że nie należy się bać i śmiało trzeba realizować marzenia. Przede wszystkim zaś dzieci widzą, że inni również mają podobne problemy, doświadczenia i rozterki oraz, że wspólnie z przyjaciółmi łatwiej jest się z nimi uporać. Od problemów nie warto uciekać, trzeba się z nimi zmierzyć, niekoniecznie w pojedynkę. Jeśli wspólna lektura sprowokuje dziecko do rozmowy, wywoła dyskusję, zmusi do zastanowienia, to właśnie o to zapewne autorce chodziło. I tego chcemy również my, rodzice i dziadkowie. Jeśli zaś dodam jeszcze, że książeczka została pięknie zilustrowana przez Annę Andrzejewską i kolorowe, pogodne rysunki przyciągają i cieszą wzrok, to chyba nie potrzeba już większej zachęty do zaprezentowania tej książki naszemu dziecku.