– Nie uważałam cię za romantyka – mówię.
– Jeszcze wielu rzeczy o mnie nie wiesz, Lilith – odpowiada.
– Mam całe życie na to, aby cię poznać, Wilku.

– Będziesz grzeczna? – pyta.
– Myślałam, że chcesz się pieprzyć – droczę się.
– Kochać. Chcę się z tobą kochać – zapewnia gorliwie.

– Co to zmienia? Nie możesz mnie mieć – mówię.
– Czemu? – Jego nos zatacza okrąg po mojej małżowinie, podąża w dół policzka, aż w końcu zbliża się do ust.
– Bo… – Głos mi się załamuje. – Nie jestem wilkołakiem ani ty człowiekiem.

– Nasza więź jest w  wielu aspektach życia uprzedmiotowiona,
Lilith. Oboje bardzo dużo zyskujemy. Ty masz ochronę, a ja…
– Ty za to chcesz mnie pieprzyć – przerywam mu. – Nie oddam
ci swojego ciała ani duszy. Cokolwiek chcesz ode mnie! Zapomnij!

– Chciałem, żebyś była moją kelnerką – wyznaje.
– Kelnerka Alfy? – droczę się.

– Zapomnij, nie wejdziesz tu! – Wskazuje na swoją głowę.
– Króliczku.
– Nie, masz się postarać, a póki co, oznaczenie mnie w tym ci
nie pomoże.

– Króliczku, już uciekasz? – Przyciska mnie do siebie i szepcze
do ucha ukrytego we włosach.
– Muszę zrealizować wasze zamówienie, ja w  przeciwieństwie
do ciebie jestem w pracy, której nie chcę stracić, więc mnie puść,
natychmiast – syczę na tyle cicho, że jestem pewna, iż tylko on jest w stanie mnie usłyszeć.

– Jesteś bezczelny.
– Mogę, a wiesz czemu? – Tym razem to on pyta.
Zaprzeczam ruchem głowy.
– Ponieważ jesteś moja.