Wyobraź sobie… dzieciństwo nie tylko bez telewizyjnych reklam, ale i bez telewizji, czołgi sunące na Czechosłowację, zabawy blaszanymi korkowcami i strzelanie z karbidu, świat bez internetu, długowłosych chłopców szpanujących przenośnymi radioodbiornikami „Sylwia”, papierosy „Sport” i wódkę „Łzy Gomułki”, Cyganki na Rondzie XXX-lecia PRL, praktyki rolnicze w NRD i sprzedaż ręczników frotte na Węgrzech, papieża w radzieckim telewizorze „Rubin”, stan wojenny, motory WSK, czarny rower „Ukraina” i Polskiego Fiata 125p, wiozącego Cię do ślubu z ukochaną...

…i wiedz, że to tylko kilka fragmentów z bogatej mozaiki autobiograficznych okruchów, składających się na nostalgiczną i pogodną opowieść o świecie, którego już nie ma. Lecz choć epoka, o której mowa, odległa jest od nas już o całe lata świetlne, to jednak mieliśmy szczęście – została utrwalona, niczym w obiektywie aparatu Smiena, w niebanalny i dowcipny sposób przez bohatera Jędrnego życia.

Andrzej Łapiński, rocznik ’58 (tak, tak, chodzi o wiek XX), jest absolwentem Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, mężem, ojcem pięciorga dzieci, artystą malarzem, poetą, a od niedawna tak e prozaikiem. Więc nie wyobrażaj sobie niczego. Po prostu zacznij czytać, a zobaczysz i uśmiechniesz się.