Pozycja, którą recenzuję, jest drugą częścią serii, którą szykuje autorka. Pierwszą pozycją było „Ich troje”. Wydaje mi się, że tego typu książki mogą być ciekawym dodatkiem do spaceru z maluchem w wietrzny, ale suchy dzień. Czytanie tej niedługiej (zaledwie 20 stron) opowiastki można wpleść w pokazywanie dziecku zjawisk pogodowych, chmur, wiatru, unoszących się liści, poruszających się drzew. To może być pierwsza okazja do wyjaśniania, dlaczego różne dni w roku mają inną pogodę, czym w ogóle jest pogoda, od czego zależy. Z kolei z takich rozmów jeden krok do przekazywania wiadomości, że każdy człowiek – duży i mały – musi dostosowywać swój ubiór do tego, jaka jest pogoda za oknem. Do tego dobrze służą dwaj z trzech bohaterów tej historii, czyli parasol i melonik. Myślę, że taka narracja będzie bardzo czytelna dla młodszych czytelników.

Polecam książeczkę dla małych czytelników i ich rodziców. Nie od dziś wiadomo, że w wychowaniu najlepsze jest dawanie dobrego przykładu. Dzieci są bardziej chętne czytać, jeśli widzą, że czytają ich rodzice. A wspólne czytanie pomaga umacniać w maluchach poczucie, że to fajna i wartościowa forma spędzania wolnego czasu. Tak aby gdy trochę podrosną i nauczą się, jak łączyć literki w słowa i zdania, mogły same odnaleźć w czytaniu tę niewątpliwą przyjemność.

„Ich troje. Przygoda w chmurach” to kontynuacja przygody nietypowych przyjaciół. I z przyjemnością muszę stwierdzić, że tak tekst, jak i ilustracje są tu bardziej dopracowane i jeszcze przyjemniejsze. Każdy z bohaterów jest tu bardziej wyrazisty, jakby milszy dla oka, a cudne kolory baloników wprowadzają dużą radość w tę opowieść. Jest to idealna historia na takie burzowe, ponure dni! Polecam do rodzinnego czytania z dziećmi już od 2. roku życia.

Akcja rozpoczyna się od momentu, kiedy wietrzyk, parasol oraz melonik spędzają miło czas wśród chmur. Widać, że nigdzie im się nie spieszy, nie mają żadnych zmartwień oraz trosk. Nagle pojawia się w ich pobliżu coś nowego. Zastanawiają się czy powinni się tego obawiać i czy mogą się zbliżyć. Szybko okazuje się, że tym czymś jest chmura… kolorowych balonów! Zerwały się straganiarzowi i odleciały w niebo, przynosząc mu małe zmartwienie. Przyjaciele oczywiście chętnie pomagają mężczyźnie odzyskać jego zgubę, dzięki czemu na koniec dnia – w ramach podziękowania, zostają nagrodzeni kolorowymi balonami. W ,,Ich troje. Przygoda w chmurach” nie ma wielkiej akcji, trzymającej w napięci fabuły czy czarnych charakterów. Jest miły i bezinteresowny gest pomocy, radość z dobrego zakończenia i dzielenie się swoim szczęściem z innymi.

Ewa Szefer w swojej króciutkiej, wierszowanej historyjce zawarła naprawdę wiele wartościowych elementów. To nie tylko ciekawa i kolorowa książka, ale także istotne źródło ważnej wiedzy, która z pewnością ucieszy niejednego rodzica. Myślę, że to także świetny sposób na wspólne spędzenie czasu ze swoją pociechą i dostrzeżenie tego o czym wspominałem na wstępie, a co już dawno zatraciliśmy. Docenienie najmniejszych aspektów z otaczającej nas rzeczywistości, które może przynieść nam radość taką jak dziecku zwykły balon.