Dramaturgia antysnobistyczna
- Cena
- 52,00 zł
- Data wydania
- 13 grudnia 2018
- Format
- 148 x 210
- Oprawa
- Miękka ze skrzydełkami
- Ilość stron
- 650
- ISBN
- 978-83-8011-875-1
- Dostępność
- dostępny
Moja dramaturgia zawsze polega na pracy z ciałem aktora, nie ze słowem, z teatrem emocji, ani dyskursem. Nie potrafię myśleć o teatrze w sposób inny niż multidyscyplinarny, będący w zgodzie z teatrem, wykorzystującym różne środki przekazu, który nigdy nie dookreśla znaczenia. Dla mnie reżyserzy teatralni są jak artyści plastycy, którzy korzystają z pracy innych artystów: z muzyki, filmów, śpiewu, świateł, makijażu, tekstu, scenografii czy gry aktorskiej. I zawsze wszyscy powinni być tak samo ważni. Całkowitym absurdem jest zrobić niektóre z moich sztuk bez emocji, to zamach na teatr, który zmienia sztukę w coś całkowicie naiwnego – zbliża ją do czytania scenicznego. Paradoksalnie w naszym polskim teatrze, w pewnych kręgach jest zakorzeniony pewien silny, snobistyczny nurt – teatr idei, oczywiście idei snobistycznej, tendencja do robienia z siebie błaznów, a na scenie – błazenady. Uważam, że na płaszczyźnie emocjonalnej może dojść do bezpośredniej i wyjątkowej wymiany. Nie chodzi o to, żeby płakać, to potrzeba przekazania pewnej energii, pewnych tonów, dzięki którym sytuacje dramatyczne znajdują potwierdzenie. W przeciwnym razie występ powoli zmierza w kierunku odległej, ironicznej krawędzi, gdzie nie ma potwierdzenia, przez brak prawdy i przekonania do tego, co się przedstawia, zaczyna się odczuwać, że jest to jakby fałszywe, wstydliwe, jakby wstydem w naszym kraju było się smucić.
Autor
Alejandro Radawski jest urodzonym poetą […], który porusza widza mrocznymi opowieściami, szalonymi i intensywnymi. Stałość, wrażliwość, krytyczne spojrzenie. Trzy zmienne, które ten dramaturg utrzymuje przez lata […], które plasują go wśród najbardziej atrakcyjnych artystów na polu teatralnym.
Carlos Pacheco, recenzja krytyczna zamieszona na łamach „La Nación”
Z jego wypowiedzi […] wyczuwa się osobę otwartą, szczerą i zaangażowaną w problemy wynikające z nieustannie rozszerzającej się na świecie fali przemocy i niesprawiedliwości. Nie jest jednak autorem politycznym. Jego dramaty koncentrują się na pojedynczym człowieku uwikłanym w podstępne pułapki codzienności. Jakby ów świat wewnętrzny człowieka okazał się jedynie sparaliżowanym odbiciem zewnętrznej, niewidzialnej siły.
Jarosław Bielski, reżyser
Alejandro Radawski jest człowiekiem teatru XXI wieku. To, co jest najbardziej zauważalne w zebranych sztukach, jest również ważnym składnikiem literatury: to ambiwalentność. Autor wydaje się prowadzić nas w jedno miejsce, lecz doprowadza w zupełnie inne. Ta dwuznaczność nie powinna jednak być traktowana jako dezorientacja; użyte rozwiązania – zamiast konfundować – zachwycają nas.
Roberto Perinelli, dramatopisarz i badacz teatru