To niezwykle poruszająca, niebanalna i z pewnością niewyidealizowana historia, która zostanie z Tobą na dłużej. To ponad 600 stron wciągającej lektury. To wreszcie ten typ literatury, która sprawi, że Twój pogląd na życie już na zawsze będzie inny. Warto zatem wziąć tę książkę do ręki i… czytać…

Zanurzyłem się głębiej w foteliku i zamknąłem oczy. Chciałem oddać się rozmyślaniom, ale nawet nie wiem, kiedy znalazłem się w innej rzeczywistości. Oto stoję z Andrzejem przed Zaciszem. Pogoda wprost wymarzona. Andrzej niezwykle ożywiony, trzymając mnie za ramię, śmieje się i cały czas sobie dowcipkuje. Jego wesołość i mnie się udziela, i też się śmieję razem z nim. Nawet nie wiem, co nas tak bawi, ale jest nam wesoło. Potem, rozmawiając, obchodzimy dom dookoła, przy czym ja z wszystkich stron go obfotografowuję. – Tylko się postaraj. – Ze śmiechem upomina mnie Andrzej. – Mają być perfekcyjnie zrobione. Nasz domek na to zasługuje. A później nie zapomnij jeszcze o galerii. – Gdy wracamy, wyciąga rękę i mówi: – Spójrz, Jacku, na niego i na te okiennice. Prawda, jakie ładne? A jak solidnie zamocowane. Obecnie nasz domek jest należycie zabezpieczony, bo nawet zamki ma powymieniane. – To nareszcie niebezpieczeństwo mamy zażegnane – zgadzam się z nim. – Myślę, że wypadałoby to uczcić, nie sądzisz? – Uśmiecha się przy tym łobuzersko do mnie i pociąga za sobą. – Napijmy się z tej okazji po kieliszku. Mam w barku butelkę dobrej, polskiej klubowej. 
Dotknięcie lata, Piotr Waligóra, fragment