WS T Ę P

Zapraszam do świata poezji Teresy Grzywacz. Autorka zatytułowała swój tomik Barwy słów, ponieważ słowo ma dla niej ogromne znaczenie.

„Chwytam słowami rzeczywistość, by odpowiedzieć na nurtujące pytania, by zatrzymać czas dla tych, którzy przyjdą po nas. Chcę malować słowami obrazy, które poruszą serca i dusze”.

/Piszę bo lubię/

Autorka zdaje sobie sprawę z potęgi słowa, dlatego umiejętnie żonglując jego semantyką, emocjonalnym ładunkiem i siłą wyrazu artystycznego, wykorzystuje wszelkie jego walory w szeroko rozumianym ars poetica.

W Barwach słów wędrujemy drogami refleksji na temat specyfiki poezji, roli słowa jako podstawowego narzędzia sztuki poetyckiej i komunikacji z czytelnikiem oraz osobistych przemyśleń poetki dotyczących fascynacji i parania się właśnie tą dziedziną. Poezja Pani Teresy wprowadza czytelnika w tematykę liryki serca i nadziei – tych pierwszych miłości i nie tylko, motylich uniesień, ale także miłości dojrzałej, „jesiennej”, w jej różnych odcieniach oraz nadziei towarzyszącej rozterkom serca na drodze życia. Wiersze autorki są dojrzałe i poruszają prawdziwe emocje towarzyszące człowiekowi w różnych wyborach – znajdziemy tu teksty traktujące o obawach, lękach, złości, smutku, radości i spełnieniu, dlatego czytelnik, dotykając tej poezji, wielokrotnie utożsami się z samym sobą i własnymi uczuciami, których doświadczył w podobnych sytuacjach. Barwna poezja Teresy Grzywacz zabiera nas wreszcie w świat czasu związanego z przemijaniem. Znajdziemy tu wiersze namalowane porami roku, a także wspomnienia tych najbliższych, którzy pozostawili ślad w sercu. Osobny rozdział książki poświęcony jest tematowi Ojczyzny, otwierającemu sferę patriotyzmu z wątkami związanymi z kartami historii Polski, a także prowadzącym czytelnika w kierunku rodzinnych stron bliskich autorce.

Tomik Barwy słów to wielowątkowa i barwna poezja, w której każdy znajdzie coś dla siebie – w pięknej, wyszukanej oprawie sonetu, strofy Słowackiego, strofy safickiej, pantumu, trioletu, akrostychu, wiersza sylabicznego czy regularnego zgłoskowca, pozostawiając czytelnika w zamyśleniu i przyjemnym doznaniu poetyckim.

Zapraszam serdecznie, Józefa Michalska