Wnioski z pracy Piotra Żabickiego nie zawsze są  pozytywne dla obrazu architektonicznego szkół wyższych w Polsce. Nie zmienia to jednak w żadnym wypadku oceny omawianej rozprawy. Żabicki opisuje metodę, przeprowadza szeroko zakrojone badania i analizy, by w ostatnim rozdziale przedstawić czytelnikowi wnioski i wskazać rozwiązania, próby pokonania narastających przez lata trudności. Prostym, zwięzłym językiem prowadzi czytelnika przez rozmaite zagadnienia ściśle związane z architekturą oraz prawem. Tabele, wykresy, zdjęcia doskonale pełnią swe funkcję systematyzującą i podsumowującą wywód autora. Bogata bibliografia oraz liczne odwołania do światowych teoretyków sztuki urbanistycznej i architektonicznej składają się na szerokie i uniwersalne ramy rozprawy Żabickiego. Jest to praca godna polecenia.

W zestawieniu ujęte zostały placówki z różnych regionów naszego kraju, a ich ocena powstała wg różnych kryteriów. Pod uwagę zostały wzięte m.in. funkcjonalno-użytkowe, psychologiczne, ekologiczne czy społeczne. Od rozdziału trzeciego autor serwuje nam masę konkretów, odnosząc się początkowo do kilku europejskich kampusów m.in. zlokalizowanych w Austrii czy Holandii, by później powrócić do kraju i tak przez Poznań, Kraków, Katowice… Pod lupę brane są uniwersytety, politechniki i akademie. Znajdziemy w tej części plany kampusów/budynków z zaznaczeniem użyteczności/ lub jej braku. Nie brakuje tu również rzutów czy aktualnych zdjęć, a także takich sprzed i po etapie rewitalizacji. Najbardziej wyczekiwaną przez mnie częścią było obszerne podsumowanie, a właściwie szczegółowa analiza każdego z aspektów z uwzględnieniem zmian, które mogłyby poprawić jakość funkcjonowania danego miejsca. Zaskakujące, że czasami niewielkie poprawki mogą znacząco wpłynąć na działanie całego zespołu budynków i pracujących/funkcjonujących tam ludzi. Na każdej kolejnej stronie widać obszerną wiedzę autora i jego skrupulatne przygotowanie do poruszanych tematów. Pozycja spodoba się każdemu zainteresowanemu architekturą, kto potrafi spojrzeć na nią przez pryzmat człowieka-użytkownika.