ACYKLOWIR

spotkania na jedną noc
były dla mnie jak moment widzenia
jak moment odwiedzin skazanego w więzieniu
choć na ogół to ja odwiedzałem kogoś

podczas spotkań tego typu
wszechświat miał dobrą okazję
aby móc mi cokolwiek przemycić
aby przemycić coś dla mnie
w wypiekach

przemycić rozmaite narzędzia
które w mniej lub bardziej oczywisty sposób
miały pomagać mi w celach
– gdzieś na dalszym
etapie życia

HORYZONT ZDRARZEŃ

Pomiędzy mną
a moją przyszłością
zachodzi niemały rozstrzał.
Któreś z nas uroiło coś sobie
i nieustannie się broni
przed drugim.

PÓŁ SZKLANKI SOLANKI

moje imię i nazwisko
zżółknęło jak na papierze
choć spisywałem się
jeszcze na białej
kartce

KWAS MAGICZNY

wszechświat
mnie rzucił na matę
bo czarne ma pasy karate
a potem mnie przykuł pasami
poskładał mi kość
w origami

ZIARNISTA BUDOWA MATERII

Materia ma budowę ziarnistą
więc we wszystkim jest ziarno prawdy.
Najlepiej widać to przy zgaszonym świetle.

OPATRUNEK HORUSA

gdzie tylko się nie udam
pęknięcia i rany na duszy
ślimaczą i siebie i mnie

nie umiem włożyć jej w gips
nie umiem jej nie nadwyrężać
wszystko w nią bije centralnie

wszystko co mnie otacza
ociera się o nią mimochodem
wszystko się na nią nacina

SKARABEUSZ

toczę przed sobą kulę
toczę kulę własnego gnoju
toczę ją wzdłuż kolei mojego losu
po nieskończonej pustyni
marnotrawiąc ziarenka
czasowego piachu

SPRZĘŻENIE ZWROTNE DODATNIE

Aby nauczyć kogoś
wszystkiego od A do Z,
najpierw należy samemu
znać kolejność liter
w alfabecie

MAKROKLIMAT

on jest pszczołą w przenośni
pszczoła potrafi coś więcej
potrafi przedłużać życie

oraz gubi swoje żądło
gdy zada nim komuś ranę

a on nie

38

chęci do życia
jak mleczny ząb były
próchnica na nich zebrana
nie miała większego znaczenia
konsekwencja traciła moc
wraz z utratą zęba
mlecznego

OCET JABŁKOWY

musiałbym klatkę piersiową otworzyć
musiałbym żebra swe w occie wykąpać
bym pełną piersią nareszcie mógł pożyć
by za nadludzkim pragnieniem nadążać

STUDNIA

byłem dla niego
jedynie pustą i płytką studnią
która odpowiadała wyłącznie echem

wrzucił raz do niej
swoje dwa zardzewiałe grosze
bo ciążyły już pewnie za bardzo

nie wierzył w przesądy
i nie cenił grosza za grosz
toteż mógł mi się śmiało wydać

LATA ŚWIET(L)NOŚCI

Tak jak inni chcą dowieść
istnienia poza ziemią,
tak ja tego pragnę
na ziemi.

Znajduje się duchem daleko.
Daleko poza powierzchnią planety.
W głębokiej przepaści za skałą ciała.
W osobistym mikroklimacie.

Odległość od mojej świadomości
aż do granic zewnętrznych skóry
podaje się – tak na oko –
w świetlnych latach.

W MINI-ŚWIATACH...

Jak owad za szafą w czasie zimy.
Jak mysz w wentylacyjnym szybie.
Jak zwłoki ukryte w murze.

Mija się to. Nie myśli się o tym.
A to sobie żyje tuż obok.

Nie podlegają pod żadne państwo.
Nie noszą zbędnych imion.
Nie mają upodobań.
Nie liczą czasu.
Są wolne.

WALIZKI (MINIMALIZM)

nie chcę więc żadnej ciepłej posady
nie chcę się nigdzie osiedlać na stałe
bo od zagrzanego miejsca
dostanę odparzeń
na miejscu

nie chcę mieć miejsca swojego pochówku
nie chcę dostać odleżyn w swej trumnie
bo o ich stan nikt nie będzie zabiegał

ENDEMIT (KONIEC MITU)

Nie jestem alfą i omegą.
Nie jestem początkiem i końcem.
Jeśli już to wyłącznie omegą. Końcem.
Tylko to potrafię na wszystko sprowadzać.
Stawiam kropkę, która spada z nieba
jak biblijna gwiazda piołunu.

SZAFA GRAJĄCA

wokół nich leżą martwe mole
smutne dźwięki zduszone w ciemnicy
zduszone za ścianami grobu zza których
nikt nie usłyszał ich rozpaczliwych
przepięknych melodii

PAPIERÓWKI

papier rozkłada się kilka miesięcy
przelewam uczucia swoje na papier
szkło wbite w serce tysiąc lat męczy
szklane me oczy od środka drapie