Poezja jako azyl

Poezja dla Skórnickiej staje się nie tylko narzędziem wyrazu, ale także schronieniem – przestrzenią, do której dostęp ma tylko ona sama, jak podkreśla w wierszu „Miejsce”. Ta przestrzeń pozwala na introspekcję, a jednocześnie na ucieczkę od zgiełku świata. Poetka opisuje ją jako „ciepłą i cichą”, będącą antidotum na ludzką wrogość i nieszczęście. Skórnicka zaprasza nas do tej krainy słów i uczuć, gdzie można na chwilę znaleźć wytchnienie od codziennych trosk.

Fragment recenzji

Autor recenzji: Buchbook

Cała recenzja na stronie: Sztukater.pl