Zuzanna Samolik wchodzi do głębi psychiki bohaterów, a tym samym pokazuje, że współcześni nastolatkowie niekoniecznie są zapatrzeni tylko w wirtualny świat, w którym tak naprawdę brakuje prawdziwych emocji. Te emocje, które funduje czytelnikom, są na tyle dojrzałe, że aż przejmujące. Czytając kolejne strony miałam wrażenie, że młoda autorka chce podzielić się wszystkim, co gdzieś zakołatało w jej głowie. A jest tego naprawdę dużo. Z powodzeniem starczyłoby na kilka książek. Od tego ogromu emocji może się zakręcić w głowie, jest ich nawet aż nadto. Nie sposób odmówić Zuzannie wrażliwości, oczytania, zainteresowania światem i problemami, które dotykają każdego z nas. Jej myśli są jak motyle, które wykorzystują krótkie chwile na radość z życia. Pojawiają się, lekko muskają skrzydełkami, są zaczepne i wabiące swym urokiem, a potem znikają, zostawiając mnóstwo pięknych doznań i emocji.

Fragment recenzji

Autor recenzji: Aneta Kwaśniewska

Cała recenzja: TU